Pierwsza dekada twórczości– 2007-2016 ( -> http://oskarchmiola.blogspot.com/?view=flipcard )
Aktualnie – 2017 – 2023
2023 – aktualnie pracuje nad drugim swoim filmem performatywnym zat. „Au(c)tor”
2022 – reżyseria i prowadzenie: Kolektywny Performance muzyczno-kinetyczny Między strunami w ramach Koncertu Między strunami z okazji Światowego Dnia Muzyki i Ogólnopolskiego Dnia Osób z Afazją Rozwojową z udziałem terapeutów i osób z ASD, P.P.Dzwoneczek, Szczecin,
2022 – kuratela i reżyseria: projekt A TO MY (Wystawa i Happening ) z okazji Światowego Dnia Świadomości Autyzmu z udziałem terapeutów i osób z ASD, we współpracy z Muzeum Narodowym w Szczecinie i P.P.Dzwoneczek, (Plac Solidarności) Szczecin,
Link do oprowadzania po wystawie: https://fb.watch/j1alqMbOpj/
2021 – reżyseria i prowadzenie: sensoryczny performance kolektywny Ogród wyciszenia z okazji Europejskiego dnia autyzmu, z udziałem terapeutów i dzieci z autystycznego spektrum zaburzeń, Stowarzyszenie A TO MY i P.P.Srebrny Dzwoneczek, Szczecin,
2021 – performance kolektywny Między strunami z udziałem osób chorujących na schizofrenię, INKU Szczecin,
2020 – Premiera online projektu „Bryza – pierwszy film performatywny”, Goyki 3 Art Inkubator, Sopot
2020 – Transmedialny performance konceptualny „Źrenica Świętowita” w ramach wydarzenia „Powiew performansu”, Centrum Współpracy Międzynarodowej, Grodno
2020 – reżyseria i występ: Premiera sceniczna i online spektaklu performatywnego „Przy drzwiach zamkniętych”, Centrum Kultury Euroregionu Stara Rzeźnia, Szczecin
2020 – Tekst „Artysta politykiem”, w ramach wydarzenia „Artysta politykiem”, Galeria buntu
młodych, Warszawa
2020 – „Młyn”, reżyseria i prowadzenie: performansu kolektywnego typu SpaceTime Performance w ramach wydarzenia „OFF w Młynie”, Przecław 3D, Przecław
2020 – Manifest kina performatywnego, Sopot
2020 – Artywistyczny protest klimatyczny „Ostatni bal”, Plac Grunwaldzki, Szczecin
2019 – oprowadzanie performatywne szlakiem gotyku ceglanego w Gdańsku realizowane ze środków Miasta Gdańska w ramach Stypendium Kulturalnego
2019 – Performance „Pamięć” w ramach SpaceTime Performance, podczas festiwalu Come Witch Us w szczecińskim Inkubatorze Kultury
2019 – performance „Above Mainstream” podczas spotkania Szkoła warszawska XXI wieku w Galerii Młodych w ramach warszawskiej Nocy Muzeów
2019 – psychoperformans „Pragnienie” podczas kolektywnego wystąpienia „Woda, Pragnienie” realizowanego podczas Wiosny Muz w Centrum Współpracy Międzynarodowej w Grodnie
https://www.centrum-grodno.pl/kultura/wiosna-muz/wiosna-muz-2019/
2019 – wystawa i happening „Niebieski Świat” manifestujące kulturę autyzmu, Książnica Pomorska im. Stanisława Staszica i Zamek Książąt Pomorskich, organizowany przez Stowarzyszenie A TO MY i sieć terapeutycznych P.P.Dzwoneczek, Szczecin
2018 – Wystawa „Przestrzeń sensoryczna”
https://www.facebook.com/pg/atomyautyzm/photos/?tab=album&album_id=547961255725044
– 2018 – reżyseria i prowadzenie: Przy drzwiach zamkniętych -> https://youtu.be/1DbnxFkT9kQ
– 2018 – Od dramatu do tańca -> https://www.youtube.com/watch?v=-w4VVPtyCZQ
– 09.05.2017 Najważniejszy problem współczesnego świata – > https://www.youtube.com/watch?v=ICoVvTJTqyA
– 27.07.2017 – 31.12.2017 projekt Realność: ( -> REALNOŚĆ – CYKL PERFORMANCE O WYZWANIACH WSPÓŁCZESNOŚCI )
Projekt realizowany w ramach stypendium artystycznego Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego. 9 wystąpień typu performance art (8 w Szczecinie i jeden w Stargardzie).
Kim jestem?
Pierwszy performance z cyklu Realność Oskara Chmioły Teatr KANA 27.07.2017
Realność to projekt, w którym podnosiłem klasyczne pytania filozofii za pomocą środków plastycznych. Użyłem do tego sztuki konceptualnej, nowych mediów i performance.
Pierwsze pytanie brzmi: Kim jestem? Pytanie to można rozumieć zarówno ogólnie (kim jest człowiek?) jak i personalnie (kim jest Oskar Chmioła?). Balansując na granicach siebie, spróbuję zainspirować do dalszego dialogu.
Najpierw opowiedziałem historię: „jak się tu znalazłem” mówiąc kim jestem bez mówienia. Przedstawiłem antropologię spotkania z samym sobą, szukając znaków, którymi poznawałem siebie. Bez zwrotów, których codziennie używam stworzyłem sacrum, w nim widzów prosiłem by zechcieli po przebywać.
W połowie (godz. 20.45) miała zacząć się otwarta dyskusja przy pomocy języka plastyki o roboczym tytule Antropotropia. Miało to być spoTkanie STP (Space Time Performance* przyp. aut.). Tu każdy miał móc się wypowiedzieć: słowami, dźwiękami, ruchami, obrazami, klimatami, zapachami lub smakami, albo co tam kto z kim nawet jest w stanie przedstawić i czym chciałby się jeśli zechce podzielić z uczestnikami.
___________________
*Zgodnie z ideą STP (https://www.facebook.com/spacetimeperformance/) każdy uczestnik jest traktowany jako bezstronny widz dopóki spełnia rolę widza. Jeśli jednak uczestnik wykona inną intencję, staje się performerem. Podczas spoTkań STP sztuka dotyka nas swoją bezpośredniością a dialektyka staje się wielowymiarowa jak dzień. Tym samym nie rzadko można zostać zaskoczonym jak bliska i wzbogacająca może być sztuka gdy pozostaje w dialogu z naszą subiektywnością. Wielość języków, którymi można mówić i nadal być zrozumiałym jest tu taka, że zawsze warto otworzyć strumień świadomości w akcie wspólnego tkania. STP może być też rozumiana jako odwrotność teatru: brak jednego scenariusza, intersubiektywizm, widz jest aktorem grającym rolę widza więc aktorem jest ten kto odgrywa rolę, tymczasem tutaj każdy ma swoją walizkę itp.
CZYM JEST DOBRO?
Turystyka Performerska na tle Gotyku Ceglanego w Stargardzie
https://youtu.be/DPdisgpVjXQ?list=PLlKK6KSvmav49lJL-qy5fspTP4gTDJ2HA
Zaprosiłem do artystycznego zwiedzania gotyku ceglanego w Stargardzie przez pryzmat predykatu „Dobro”. Na każdym przystanku opowiedziałem o wybranym aspekcie „Dobra”, kojarząc go z danym miejscem. Opowiedziałem to nie mówiąc o nich ani słowa, tylko tworząc różne sytuacje i wykonując gesty, aby oddać wymowę tych miejsc, jako dóbr kultury. Postarałem się ująć w ten sposób ich istotę, aby podkreślić ich realną wagę. Czy dobro zawarte w cegłach ma dla nas realne znaczenie? Czy dobro, podobnie jak klasyczne wartości nie jest reliktem przeszłości niczym zabytkowa ciekawostka? Wchodząc w lokalną tkankę miasta w trakcie dużej imprezy i pod koniec wakacji, zapytałem o to i zapraszałem do artystycznej dyskusji pod Wieżą ciśnień bezpośrednio po zakończeniu zwiedzania.
Każdy z 16 performance trwał od 0.30 do 10 minut.
26.08.2017 r. od godz. 13.00 do 16.00.
Pomnik Jana Pawła II -> Wieża ciśnień
Na stronie internetowej http://turystykaperformerska.pl/gotyk-ceglany-w-stargardzie/ (strona już nie funkcjonuje) w dniu wydarzenia pojawiły się zebrane informacje o poszczególnych zabytkach, na których tle odbywały się wystąpienia. Strona informowała także o kolejności i przebiegu zwiedzania, dzięki czemu można było się w trakcie dołączyć i odwrotnie.
Inicjatywa realizowana była w partnerstwie ze Stargardzkim Centrum Kultury, przy okazji COOLturalnych Wakacji w Stargardzie, więc można było od razu zobaczyć jarmark i kilka innych regionalnych atrakcji.
JAKI JEST SENS WSZYSTKIEGO?
Sens
Opera na Zamku, Szczecin 08.09.2017
Performance „Sens” to krótka egzemplifikacja możliwych konsekwencji powolności. Opowiada o człowieku, który podczas wykonywania rutynowej czynności rozwieszania prania, reflektuje się nagle, zatrzymuje i zaczyna myśleć o sensie istnienia. Doprowadza go to do wniosku, że „życie jest podwórkiem”, przyjaznym miejscem, z którym można uczynić co się chce. Postanawia więc uwolnić swoje własne poczucie sensu. „Sens” to instalacja wykonana z mebli i przedmiotów codziennego użytku budowana na oczach widzów. Ten performance multimedialny polega na budowaniu atmosfery mieszkania, która zostaje następnie zdekonstruowana. Artysta sugeruje w ten sposób, że sensów może być wiele i mogą one być nieoczywiste, ciche, powolne, ukryte, inne i niezrozumiałe, ponieważ sens stanowi istotę ludzkiej wolności. Sens każdego człowieka jest jego własnością. Sensy są równoważne i istnieją równolegle. Rzeczywistość jest polifonią sensów. Instalacja, która w ten sposób powstaje, dowodzi tej polifonii dzięki mnogości możliwych interpretacji. Mnogości świadomie wywołanej nadaniem rzeźbie tytułu, który niczym wypowiedź performatywna sugeruje, że coś się zdarzy. W tym przypadku jest to niejako obietnica poznania istoty Sensu poprzez obcowanie z instalacją „Sens”. Performance „Sens” został wykonany po raz pierwszy 8 września 2017 roku w Operze na Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie, w ramach stypendium artystycznego Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego. Może zostać pokazany w formie dokumentacji wideo z tego wydarzenia, albo wykonany ponownie w dowolnej przestrzeni ekspozycyjnej. W wyniku performance’u powstanie wówczas multimedialna instalacja przestrzenna (trzy, dwu, lub jednokanałowa- zależnie od miejsca i możliwości). Realizacja będzie wtedy inna od prezentowanej w dokumentacji z Opery na Zamku, ale ogólne założenia i przebieg pozostaną niezmienione. Performance „Sens” odbywa się w procesie. Zaczyna się od decyzji, że performance ten zostanie wykonany. Następnie autor szuka potrzebnych mebli i przedmiotów codziennego użytku. Znajduje je na podwórkach i blokowiskach, porzucone w biegu, niczyje, odarte z sensu, powoli niszczejące. Nierzadko są to przedmioty w pełni użyteczne, kompletne i niezniszczone, ale przestarzałe i niemodne lub po prostu niepotrzebne. Z takich konkretnych rzeczy autor planuje zbudować sens. Rysuje szkice, mierzy przestrzeń, używa tych rzeczy i komponuje swoje czasoprzestrzenne wystąpienie. Dopiero wówczas w pełni dokonuje się akt twórczy, w wyniku którego zostaje im nadany nowy sens. Czynność dekonstruowania mieszkania jest inspirowana ideą Merzbau Kurta Schwittersa i może być rozumiana jako wyraz buntu wobec utartych norm, społecznych ról i sensów. Może być wreszcie manifestacją wolności do bezkompromisowego samostanowienia, życia w zgodzie z własną wrażliwością i bycia innym. Performance sens przebiega powoli, by przez powolność ułatwić poznanie indywidualnego sensu. Performance sens jest opowieścią o wolności jako byciu niezależnym od narzuconych ram i sensów. Polega na potraktowaniu mieszkania jako metafory ludzkiego wnętrza. Symboliczna przebudowa mieszkania ma być terapią służącą przebudowie świadomości autora i widzów. Użycie drabiny jako osi konstrukcyjnej ma otwierać przestrzeń do interpretacji performance’u „Sens”, jako namysłu nad idea fixe dotarcia na ostatni szczebel wiedzy o Sensie. Czy jest sens pytać o sens skoro poczucie sensu jest synonimem szczęścia i wiedzy? Czy sens jest tym do czego człowiek dąży, czy może tym przed czym on ucieka? Czy różnice międzyludzkie wyostrzają świadomość sensu całej rzeczywistości? Na ile ważne jest odkrycie indywidualnego sensu dla poznania sensu ogólnego? Autor konsekwentnie realizuje swoją dziwną aktywność i powoli powstaje dziwaczna plątania mebli zaczepionych na wysokiej drabinie. Ten pozorny bezsens czyniony z rozmysłem to inspiracja do poszukiwania realnego sensu. Dygresja na temat faktu, że choć sens jest polisemiczny i nie istnieje a priori, to jednak musi posiadać jakąś istotę rzeczy. Skupienie nad nim wzmaga bowiem ludzką koncentrację na aktualizacji własnego status quo i ogólnoludzkich wartości. To czyni nas świadomymi twórcami Sensu, a więc i rzeczywistości.
CZY ISTNIEJE SPRAWIEDLIWOŚĆ?
Sprawiedliwość
czwarty performance z cyklu Realność Oskara Chmioły
14.10.2017 r.
Wydarzenie podzielone było na trzy części: przygotowawczą o nazwie „Odliczanie”, wykonawczą o nazwie „Sprawiedliwość” i dialogową o nazwie „Etykanie”. Miejscem realizacji performensu Odliczanie był punkt na placu znajdujący się bezpośrednio nad instalacją artystyczną pokój śmierci /Karcer Roberta Kuśmirowskiego (przed pomnikiem Ofiar Grudnia 1970). Pozostałe działania były realizowane w różnych miejscach na całej przestrzeni Placu.
W performensie Sprawiedliwość starałem się ukazać istotę sprawiedliwości za pomocą prostych metafor i symboli, odnosząc się do wydarzeń z Grudnia 1970 r. Dotknąłem konkretnych tematów, delikatnych i trudnych, ale starałem się aby moja wypowiedź artystyczna była uniwersalna, a jej sens choćby intuicyjnie zrozumiały dla każdego. Zaprosiłem więc wszystkich, niezależnie od wieku, przekonań czy kultury (w tym osoby niepełnosprawne, niezależnie od stopnia i rodzaju niepełnosprawności).
Czy na świecie jest sprawiedliwość? Czy sama w sobie, jako idea istnieje? Czy przestrzeganie jej jest moralnym obowiązkiem każdego człowieka? Jak wyważyć co jest sprawiedliwe w świecie wielu racji? Czy jest ona umową, dzięki której ludzie różnią się od zwierząt? Czy możliwe jest sprawiedliwe rządzenie? Czy władza może być sprawiedliwa? Czy organy ustawodawcze, wykonawcze i sądownicze w państwie powinny być rozdzielone? Czy można pomyśleć o sprawiedliwym podziale dóbr? Jaki byłby świat bez podziałów i różnic społecznych? Kim jest Człowiek Sprawiedliwy? I kto w ogóle może osądzić co jest Sprawiedliwe?
Dzięki wsparciu Integracyjnego Punktu Przedszkolnego Dzwoneczek i Stowarzyszenia „A TO MY” w ramach performance została wykorzystana komunikacja alternatywna w przekazie wspomaganym AAC Piktogramy (http://www.piktogramy.com.pl/piktogramy/). Jako pracownik punktu i Członek Zarządu Stowarzyszenia, a także dzięki wsparciu merytorycznemu ze strony specjalistów z kilkudziesięcioletnim doświadczeniem, mogłem zagwarantować, że performance był przyjazny osobom ze spektrum autyzmu.
Performance Sprawiedliwość miał służyć medytacji nad wymienionymi i podobnymi pytaniami. Cała jego konstrukcja prowokowała i inspirowała do performerskiej wypowiedzi na temat sprawiedliwości bezpośrednio po nim. Każdy mógł przynieść własne materiały i swoją koncepcję, którą mógł publicznie zaprezentować w trakcie etykania. W trakcie kolektywnego performance można ale nie trzeba było wchodzić w interakcje.
CO TO JEST TOŻSAMOŚĆ?
Tożsamość
wieczór performance na małym dziedzińcu Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie 04.11.2017
https://youtu.be/XvVZrBQeghM?list=PLlKK6KSvmav49lJL-qy5fspTP4gTDJ2HA
W przedsięwzięciu zostało postawione pytanie o istotę tożsamości. Czym jest owa tożsamość? Czy powstaje niczym kula śniegowa? Czy jawi się na styku antagonizmów? Czy jest stygmatem? Czy może paradygmatem? Czy tożsamość jest czymś, co należy wypełnić jak nakaz społeczny, czy może czymś, co należy poznać jak metaspołeczne wyzwanie? Co to znaczy być twórcą własnej tożsamości? Czy może tożsamość jest po prostu składową tego, co i jak człowiek kocha?
Była to próba inspiracji do odszukania i zredefiniowania własnej tożsamości kulturowej, narodowej, społecznej, duchowej, politycznej, seksualnej, rasowej, rodzinnej, lokalnej, globalnej, zbiorowej. Czy tożsamość nie jest wartością, która mówi o poziomie naszej świadomości jako jednostek? Czy człowiek ma wypełniać rolę jednostki tożsamej z grupą społeczną i kulturą, w której się wychował? Czy człowiek ma się buntować przeciw narzuconym normom utożsamianym z grupą i kulturą jako czynnikom ograniczającym jego wolność? Czy człowiek jest tożsamy z Przeszłością, czy raczej z Przyszłością? Jeśli z obydwiema to, czy jako Teraźniejszość może wybrać którąkolwiek z nich bez popadania w przesadę? Czy tożsamość jest smakiem, czy aksjomatem? Czy tożsamość może być czynnikiem, który otwiera nas na innych? Do jakiego stopnia się utożsamić by nie stać się takim samym?
Performance został wykonany podczas „Wieczoru performance”, którego kuratorem był Oskar Chmioła. Odbyły się wtedy cztery wystąpienia różnych artystów, oprócz Oskara Chmioły:
Bożena Galant – „malinowy chruśniak”
Urodziła się w Szczecinie w 1957 roku. Absolwentka matematyki na Uniwersytecie Szczecińskim. W roku 2017 ukończyła studia w Akademii Sztuki na kierunku malarstwo, uzyskując tytuł magistra sztuki. W swoich pracach poszukuje kolorów, światła i cieni, badając ich wzajemne relacje. Ma w dorobku również kilka filmów, w których porusza tematy społeczne i obyczajowe. W 2014 roku uzyskała stypendium w Muthesius Kunsthochschule w Kiel w Niemczech. W 2016 roku Niemcy zrealizowali i sfinansowali jej projekt Magiczne lustra.
www.galant.pl
Kamil Malecki- „cyrk w walizce. Work in progres”
Klaun, żongler, performer. Zwolennik cyrku bez zwierząt. W swoich występach łączy siebie i swoje umiejętności aby wypracować nić między nim a odbiorcami.
Ukończył Politechnikę Gdańską, studiuje na Zachodniopomorskim Uniwersytecie Technologicznym Mechanikę i Budowę Maszyn.
Tomasz Kubik – „15 minutowy dźwięk”.
z zawodu socjolog z zamiłowania muzyk i clown. Ostatnie obserwacje nad pojęciem smutku doprowadziły go do performance „15 minutowy dźwięk”.
CO TO JEST TOŻSAMOŚĆ?
Tożsamość
wieczór performance na małym dziedzińcu Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie 04.11.2017
CZYM JEST ŚMIERĆ?
Performance Śmierć
26.11.2016 godz.16-16.30 (data wstępna) –
szósty performance Oskara Chmioły i zaproszonych do udziału artystów: Adrianny Janowskiej Moniuszko (performance/teatr), Tomasza Kubika (performance/dźwięk(, Macieja Korpulińskiego (performance/taniec) i być może jeszcze dwóch czy trzech innych artystów.
O WADZE W ŻYCIU CZŁOWIEKA TEGO, CO NIEZNANE
Śmierć – performance kolektywny
https://youtu.be/Cv1Stv3Yyto?list=PLlKK6KSvmav49lJL-qy5fspTP4gTDJ2HA
Performance był opowieścią o trzech aspektach śmierci: o strachu i fascynacji nią, o jej absolutności i uniwersalności, o jej tajemniczości i nieskończoności.
Adrianna Janowska Moniuszko- performance/teatr, Tomasz Kubik- performance/muzyka, Maciej Korpuliński- performance/taniec , Oskar Chmioła- performance/site- specific
Podczas sytuacji zostało postawionych kilka pytań o śmierć. Artyści działali przy pomocy swoich technik w obszarze tematu śmierci. Każdy z nich zaprezentował własny performance w odniesieniu do wspólnej przestrzeni i pianina.
Śmierć była przedstawiana na różne sposoby. Była też ona oczekiwana, poznawana, pokonywana, powiększana i przenikana. Stare pianino zostało potraktowane jako symbol przemijania.
Widzowie mogli wszystko oglądać również ze schodów Teatru.
Był to szósty performance z cyklu Realność Oskara Chmioły.
Śmierć
czy cokolwiek można o śmierci powiedzieć
bez wniknięcia w jej otchłań bezpowrotną
czy realność nie umiera wraz ze śnieniem
jakie byłoby ostatnie tchnienie albo słowo
jaka intencja
czy można jej sens poznać prawdziwie
czy życie po tym świecie jest możliwe
czy można z nadzieją przed Śmiercią stanąć
czy można dotknąć jej poprzez poznanie?
O.Ch.
CO TO JEST PIĘKNO?
https://youtu.be/j2F1qFwVKic?list=PLlKK6KSvmav49lJL-qy5fspTP4gTDJ2HA
Wypowiedź na temat piękna, jako wartości, która pozwala dotrzeć do wewnętrznej natury zjawisk, dotknąć niewidocznego, wejrzeć w istotę rzeczy i spotkać wartości uniwersalne.
W holu głównym Muzeum Narodowego (Wały Chrobrego 3) została umieszczona instalacja artystyczna, a na jego
sferycznym sklepieniu wyświetlony video-art.
Oskar Chmioła (obraz) i Valerii Burianenko (dźwięk) w
performansie Piękno zaprezentowali multimedialne działanie artystyczne. Był to rodzaj dialogu dwóch artystów oparty na symbolu wchodzenia do wnętrza obrazów. Była to doskonała
okazja do kontemplacji historii sztuki przy dźwiękach klarnetu i saksofonu altowego.
Valerii Burianenko
wykonawca ścieżek dźwiękowych na saksofonie do polskiego filmu krótkometrażowego pod tytułem „Co roku” i rosyjskiego serialu „Kodeks honoru”. W przeszłości Artysta Kirowogradzkiej filharmonii.
CZYM JEST MIŁOŚĆ?
https://youtu.be/fKjxm7W3eME?list=PLlKK6KSvmav49lJL-qy5fspTP4gTDJ2HA
Integracyjny performance dla osób ze spektrum autyzmu i ich rodzin
Niedziałkowskiego 21, 10.XII.2017 r. godz. 13.00,
Wstęp wolny
Maria Podeszewska-Mateńko: performance/muzyka
Marina Tkachenko-Hetmańczyk: prowadzenie warsztatów
Oskar Chmioła: performance/obraz
Performance Miłość polegał na tworzeniu obrazu, przy dźwiękach muzyki. Obraz był opatrzony piktogramami AAC, które widzowie mogli umieszczać w odpowiednich miejscach. Obraz tworzony wspólnie przez wszystkich obecnych był metaforą miłości jako wartości łączącej i jednoczącej. Muzyka i obraz uzupełniały się wzajemnie tworząc wspólną opowieść o miłości.
Był to 8 performance z cyklu Realność Oskara Chmioły realizowany w ramach stypendium Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego.
CO TO JEST PRAWDA?
Performance Prawda
https://youtu.be/2lCXoAU_Q_4?list=PLlKK6KSvmav49lJL-qy5fspTP4gTDJ2HA
16.12.2017 godz. 14.00-14.30
Aula Książnicy Pomorskiej im. Stanisława Staszica w Szczecinie
Co to jest prawda? Czy są to ogólnie przyjęte aksjomaty i normy, czy może coś więcej? Czy prawda jest faktem, wypowiedzią,czy może zdarzeniem? Czy prawda jest performatywna?
Czy prawda indywidualna, dedukcyjna i absolutna mają ze sobą coś wspólnego?
Czy istnieje jakaś istota rzeczy tkwiąca we wszystkich rodzajach prawdy?
Czy poznanie prawdy jest nam do czegoś potrzebne i czy moglibyśmy żyć bez niej?
Czy jest ona czymś realnym, czy raczej niedefiniowalnym i niepoznawalnym.
Co się dzieje z człowiekiem (jego sercem i umysłem), który do niej dąży i dzieje się z takim społeczeństwem?
Co jest realne i prawdziwe, a co tylko nam się wydaje?
Czy zasady gry nazywanej życiem zbliżają nas do niej, oddalają, czy utrzymują od niej w dystansie?
Czy należy dążyć do niej, czy może raczej „iść w jej świetle”?
W performansie „Prawda” został przeprowadzony eksperyment społeczny w formie gry. Każdy chętny mógł podjąć próbę znalezienia prawdy, lub po prostu patrzeć.
Był to ostatni performance z cyklu Realność Oskara Chmioły. Zadanie było realizowane w ramach stypendium artystycznego Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego.
Projekt realizowany jest w ramach stypendium artystycznego Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego.
– 01.04.2017 Światowy Dzień Świadomości Autyzmu (-> https://www.youtube.com/watch?v=bMWed5M3ZYA&t=337s )
– 27.06.2014 Inwigilakcja ( -> http://old.inspiracje.art.pl/inspiracje.art.pl/index.php/inSPIRACJE-2014/Program-festiwalu-inSPIRACJE/index.html)
Akcja z dziedziny mental-art w ramach, której co 10 lat na 10 dni autor udostępnia swój profil na portalu facebook.